Studenten ontwikkelen printkop voor klei autoprototypes

De studenten hadden een half jaar de tijd om een manier te bedenken om de printkop te ontwerpen en te maken. De klei is bij kamertemperatuur zo hard dat je hem kunt raspen en frezen, met 60 graden is hij flexibel genoeg om te boetseren. Maar hij kan ook zo warm worden gemaakt dat hij vloeibaar wordt, zodat je ermee kunt gieten.

In de auto-industrie worden automodellen met de hand geboetseerd. Rik Lafeber, die als docent en onderzoeker opdrachtgever is voor de studenten: “Deze printkoppen kunnen daar een leuke aanvulling op zijn. Je kunt onderdelen van een ontwerp printen en vervolgens met de hand bewerken. Je kunt er daarna zelfs een gietmal van maken of onderdelen inscannen om als basis van een digitaal ontwerp te gebruiken.”

Ieder jaar maken de tweedejaarsstudenten Werktuigbouwkunde een printkop voor een materiaal dat nog niet uit 3D-printers komt. “Omdat ze elk jaar iets ontwikkelen dat nog niet bestaat, moeten ze op zoek naar antwoorden. Ze kunnen niet iets namaken. Daarnaast is het voor hen natuurlijk superleuk dat ze echt iets nieuws hebben bijgedragen aan de mogelijkheden van 3D-printen,” aldus Lafeber.

In eerdere jaren maakten studenten van de HU al printkoppen die tot wel vier kilo konden printen in tien minuten, in plaats van de toen gebruikelijke één kilo per week. Zodat er bijvoorbeeld ook grote kunststof meubelen konden worden geprint. Een andere lichting studenten maakte een printkop die fullcolour kon printen; hij mengde kleuren tijdens het printen. Ook maakten studenten waxineprintkoppen. Met waxinemodellen kun je metalen onderdelen gieten zonder daar dure machines voor te hoeven aanschaffen. In 2019 ontwierpen studenten een tinprinter. Die maakt het makkelijker om elektronica te printen.

Het vak, met de naam Prequest, bereidt studenten voor op het maken van vernieuwende ontwerpen voor opdrachtgevers. Het lectoraat Smart Systems for Healthy Living van Hogeschool Utrecht is de bedenker van de opdrachten geweest. Het lectoraat wil met de kennis die ontwikkeld wordt de techniek van het 3D-printen verder oprekken en uitbreiden, zodat bedrijven en professionals die gebruik maken van 3D-printen met deze kennis hun voordeel kunnen doen. Lafeber: “Het leuke aan dit project is dat het over de jaren heen steeds meer ingebed is geraakt in de opleiding Werktuigbouwkunde, en dat ik hierin mag samenwerken met bijzonder leuke collega’s van de opleiding, die dit project dragen.”