Na de opleiding

Eén van de redenen dat ik voor de HU gekozen heb is de mooie werkplaats. Daar staat alle apparatuur die nodig is om je eigen ontwerpen ook echt te kunnen maken. Ik had nog nooit met dit soort spullen gewerkt, maar in eerste jaar leerde ik de meeste machines bedienen. Eerst de ouderwetse machines die je met de hand bedient, daarna ook de moderne computergestuurde. Ik heb de werkplaats voor al mijn projecten kunnen gebruiken.

Op het moment werk ik samen met een andere student aan een spuitgietmachine. We ontwerpen en maken de mallen zelf, om zo heel snel en goedkoop veel onderdeeltjes te kunnen produceren. Het lijkt af en toe heel ingewikkeld, maar vrijwel alle benodigde kennis heb ik tijdens mijn vakken in het tweede en derde jaar opgedaan.

Tijdens mijn studie kwam ik er al snel achter dat de leuke aspecten van de Werktuigbouw hem voor mij zaten in het ontwerpen voor de eindgebruikers zelf.

Een product ontwikkelen die mensen in het dagelijkse leven kunnen ondersteunen, producten die het leven een beetje makkelijker maken. Sowieso alle activiteiten met en voor mensen spreken mij aan. De gedachte om af te studeren bij een productiebedrijf sprak mij om die reden dan ook niet direct aan. Ik wilde bij een bedrijf werken die midden in de maatschappij staat, een bedrijf waar je niet omheen kan.

Zo kwam ik voor mijn afstuderen terecht bij de Nederlandse Spoorwegen (NS). In opdracht van het energieteam was het mijn taak om een tool te ontwikkelen die ervoor zorgt dat de machinisten tijdens het rijden van de treinen gebruik gingen maken van de tablet met het zogenaamde ‘Rol Tijd Advies’. Indien dit advies wordt opgevolgd resulteert dit namelijk op 4% minder stroomverbruik tijdens het rijden, een belangrijk aspect in het kader van de duurzaamheid vandaag de dag. De tablet werd alleen niet genoeg gebruikt door de machinisten omdat de positionering en gebruiksvriendelijkheid van de huidige tool ondermaats was.

In een half jaar tijd heb ik samen met de machinisten door heel Nederland meegereden om het gebruik te analyseren, heb ik een creativiteitssessie gehouden met 30 machinisten en is het mij uiteindelijk gelukt om een werkend prototype te ontwikkelen die in de cabine is getest. Het leukste en uitdagendste aan dit project was de grootte van de hoeveelheid stakeholders. Waar de machinisten enorm enthousiast waren, ondervond ik via andere wegen juist weerstand. Verder dan een prototype is het helaas niet geworden, maar mijn verslag wordt nog steeds gebruikt als een voorbeeld binnen de NS hoe de gebruiker niet overgeslagen moet worden bij het ontwerpproces.

De tijd bij NS is mij zo goed bevallen dat ik hier ook graag verder wilde en dit is gelukt. Vanaf september 2019 ben ik trainee bij NS techniek. Dit betekend dat ik gedurende 2 jaar intern op zoek ga naar de puzzelstukjes die mij energie geven in het werk en daarnaast een bijdrage lever aan de prestaties van het bedrijf. Hier kan ik veel van mijn kennis die ik tijdens de opleiding heb geleerd in de praktijk toepassen.